Πεινασμένα σύννεφα κρέμονται πάνω από την άβυσσο.
Πράος κάποτε, και σε μονοπάτι ολισθηρό,
Ο δίκαιος άνθρωπος τραβούσε το δρόμο του
Μες στην κοιλάδα του θανάτου.
Τριαντάφυλλα είναι φυτεμένα εκεί όπου φύτρωναν αγκάθια,
Και στον άγονο χερσότοπο
Τραγουδούν οι μέλισσες.
Ύστερα το ολισθηρό μονοπάτι φυτεύτηκε
Κι ένα ποτάμι και μια πηγή
Σε κάθε βράχο και τάφο:
Και πάνω στα λευκασμένα κόκκαλα
Κόκκινος πηλός γεννήθηκε.
Ώσπου ο αχρείος άφησε το μονοπάτι της ευκολίας.
Σε μονοπάτια ολισθηρά για να βαδίσει, και να οδηγήσει
Τον δίκαιο άνθρωπο σε άγονους τόπους.
Τώρα το ύπουλο ερπετό σέρνεται
Με γλυκιά ταπεινωσύνη.
Και ο δίκαιος άνθρωπος λυσσάει στις ερημιές
Όπου λιοντάρια τριγυρίζουν.
Βρυχάται ο Ρίντρα και φωτιές ξερνάει στον φορτωμένο αέρα
Πεινασμένα σύννεφα κρέμονται πάνω από την άβυσσο.
Καθώς νέος ουρανός ανοίγεται, και πάνε τώρα τριάντα τρία χρόνια από την έλευσή του: η αιώνια Κόλαση ανασταίνεται. Και ιδού! Ο Σβέντενμποργ είναι ο Άγγελος ο καθήμενος επί τάφου: τα γραπτά του είναι τα τυλιγμένα σάβανα. Τώρα είναι η βασιλεία της Εδώμ, και η επιστροφή του Αδάμ στον Παράδεισο, βλέπε Ησαϊα, Κεφ. XXXIV και XXV.
Χωρίς αντίθετα δεν υπάρχει εξέλιξη. Έλξη και Απώθηση. Λογική και Ενέργεια. Αγάπη και Μίσος, είναι αναγκαία στην Ανθρώπινη ύπαρξη.
Από αυτά τα αντίθετα πηγάζει ό,τι οι πιστοί ονομάζουν Καλό και Κακό. Καλό είναι το παθητικό που υπακούει στη Λογική. Κακό είναι το ενεργητικό που πηγάζει από την Ενέργεια.
Καλό είναι ο Παράδεισος. Κακό είναι η Κόλαση.
Οι Γάμοι του Ουρανού
και της Κόλασης
William Blake
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου