... σε μια νεαρή φίλη

Ένας ήσυχος νους, αλλά τρομερά ξύπνιος, προσεκτικός,είναι ευλογία. Μοιάζει με τη γη: πλούσια, με άπειρες δυνατότητες. Όταν υπάρχει ένας τέτοιος νους, που δε συγκρίνει, που δεν καταδικάζει, τότε μόνο είναι δυνατό να υπάρξει ο άμετρος πλούτος.

Μην αφήσεις τον καπνό της μικρότητας να σε πνίξει κι άσε τη φωτιά να ξεσπάσει. Πρέπει να συνεχίσεις να ξεγαντζώνεσαι, να καταστρέφεις, να μη ριζώνεις. Μην αφήσεις κανένα πρόβλημα να ριζώσει, τέλειωνε μαζί του αμέσως και ξύπνα κάθε πρωί φρέσκια/ος, νέα/ος και αθώα/ος...Πέρνα τα προβλήματα γρήγορα, όπως περνάς το μαχαίρι στο βούτυρο. Μην τους επιτρέπεις να αφήνουν σημάδι, τέλειωνε μαζί τους μόλις εμφανίζονται.

Αντιμετώπισε το φόβο, προκάλεσέ τον, μην τον αφήνεις να σε πλημμυρίσει ξαφνικά, απρόσμενα, αλλά να τον αντιμετωπίζεις συνέχεια. Κυνήγα τον επίμονα και σκόπιμα.
     

                                      ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ-Γράμματα σε μια νεαρή φίλη

του Γέρο - ονειρευτή των βουνών

Δεν με νοιάζει τι κάνεις για να βγάλεις το ψωμί σου.

Θέλω να μάθω για ποιo πόνο πονάς,

κι αν τολμάς να ονειρευτείς την συνάντηση με τις καρδιάς σου τις λαχτάρες.

Δεν με νοιάζει πόσα είναι τα χρόνια σου.

Θέλω να μάθω αν θα πέσεις στην φωτιά, ίδιος μ’ έναν ανόητο

για την αγάπη, για τα όνειρά σου,

για την περιπέτεια του να υπάρχεις ζωντανός.

Δεν με νοιάζει ποιοι πλανήτες κύκλωσαν το φεγγάρι σου.

Θέλω να μάθω αν έχεις αγγίξει το κέντρο της δικής σου θλίψης,

αν στέκεσαι ακόμη όρθιος ύστερα από της ζωής τις προδοσίες

ή γονάτισες στον φόβο ενός επερχόμενου πόνου.

Θέλω να μάθω αν μπορείς να καθίσεις με τον πόνο

τον δικό σου ή τον δικό μου, χωρίς να κοιτάς να τον κρύψεις

ή να τον μειώσεις ή να τον μετρήσεις.

Θέλω να μάθω αν μπορείς να είσαι με την χαρά,

την δικιά μου ή την δικιά σου,

αν μπορείς να χορέψεις άγριο χορό και ν’ αφήσεις την έκσταση

να σε γεμίσει από τα δάχτυλα των χεριών σου μέχρι των ποδιών σου,

χωρίς να μας λες πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, πραγματιστές, πως πρέπει να θυμόμαστε τους φραγμούς της ανθρώπινης ύπαρξης.

Δεν με νοιάζει αν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις κάποιον άλλο

και να μείνεις πιστός στον εαυτό σου,

αν μπορείς να αντέξεις την κατηγορία της προδοσίας

και να μην προδώσεις την δική σου ψυχή.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να είσαι γεμάτος πίστη

και γι’ αυτό άξιος εμπιστοσύνης.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να βλέπεις την ομορφιά,

ακόμη κι’ όταν δεν είναι όμορφη κάθε μέρα.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία,

την δική σου ή την δική μου, και παρά ταύτα

να σταθείς στην όχθη μιας λίμνης

και ‘Ναι’ να κραυγάσεις στο ασήμι του γεμάτου φεγγαριού.

Δεν με νοιάζει ποιος είσαι και πώς έφτασες εδώ.

Θέλω να ξέρω τι σε κρατάει από μέσα σου,

όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται,

αν μπορείς να είσαι μόνος στον δικό σου δρόμο

κι αν στ’ αλήθεια σ’ αρέσει η συντροφιά σου στις άδειες στιγμές.

Δεν με νοιάζει που, με ποιόν ή τι έμαθες ό,τι ξέρεις

Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς στο κέντρο της φωτιάς μαζί μου

χωρίς να κάνεις πίσω.

[ανωνύμου]

το τραγούδι του Ξωτικού

Πέντε παράθυρα φωτίζουνε τον Άνθρωπο μες στη σπηλιά του:

από το πρώτο αναπνέει τον αέρα·


Από το δεύτερο ακούει τη μουσική των άστρων·

από το τρίτο μια αιωνία άμπελος
Ανθίζει,

ώστε αυτός να κόψει τα σταφύλια·

από το τέταρτο αγναντεύει


Για να δει στιγμές του αιωνίου κόσμου που πάντα διαστέλλεται·


Κι από το πέμπτο μπορεί να βγει όποτε το θελήσει·

μα δεν το κάνει,


Γιατί η κλεμμένη του χαρά είναι γλυκιά,

και το ψωμί που τρώγεται κρυφά είναι νόστιμο.

 William Blake  - Ευρώπη: μια προφητεία (1794)

το μυστικό της ευτυχίας

…. Θα ήθελα να σου διηγηθώ μια μικρή ιστορία. Κάποιος έμπορος έστειλε το γιο του να μάθει το μυστικό της ευτυχίας με το σοφότερο των ανθρώπων. Το αγόρι βάδιζε σαράντα μέρες στην έρημο, ώσπου τελικά έφτασε σε ένα ωραίο κάστρο, στην κορυφή ενός βουνού. Εκεί κατοικούσε ο σοφός που το αγόρι αναζητούσε.

Αντί όμως να συναντήσει έναν άγιο άνθρωπο, ο ήρωάς μας μπήκε σε μια αίθουσα γεμάτη κίνηση. έμποροι μπαινόβγαιναν, άνθρωποι συζητούσαν στις γωνίες, μια μικρή ορχήστρα έπαιζε απαλές μελωδίες και υπήρχε ένα πλούσιο τραπέζι στρωμένο με τα πιο νόστιμα φαγητά εκείνης της περιοχής του κόσμου. Ο σοφός συζητούσε με όλους και το αγόρι έπρεπε να περιμένει δυο ώρες ωσπου να φτάσει η σειρά του να τον δεχτεί.

Ο σοφός άκουσε προσεχτικά το λόγο της επίσκεψης του αγοριού, του απάντησε όμως οτι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καιρό να του εξηγήσει το μυστικό της ευτυχίας. Πρότεινε στο αγόρι να κάνει μια βόλτα μέσα στο παλάτι του και να ξαναγυρίσει σε δυο ώρες.

- " Στο μεταξύ θέλω να σου ζητήσω μια χάρη", είπε ο σοφός τελειώνοντας κι έδωσε στο αγόρι ένα μικρό κουτάλι στο οποίο έριξε δυο σταγόνες λάδι. "Καθώς περπατάς, κράτα αυτό το κουτάλι, προσέχοντας να μη χυθεί λάδι"

Το αγόρι άρχισε ν' ανεβαίνει και να κατεβαίνει τις σκάλες του παλατιού, μην αφήνοντας το κουτάλι απ' τα μάτια του. Δυο ώρες αργότερα, παρουσιάστηκε στον σοφό.

- "Λοιπόν", ρώτησε ο σοφός, " κοίταξες καθόλου τα περσικά χαλιά που έχω στην τραπεζαρία μου; είδες τον κήπο που ο αρχικηπουρός έκανε δέκα ολόκληρα χρόνια να τον φτιάξει? πρόσεξες τις θαυμάσιες περγαμηνές της βιβλιοθήκης μου;"

Το αγόρι ντράπηκε και παραδέχτηκε ότι δεν είχε δει τίποτα απ' όλα αυτά. Η μόνη του φροντίδα ήταν να μη χυθούν οι σταγόνες του λαδιού που ο σοφός του είχε εμπιστευτεί.

- " Πήγαινε πίσω, λοιπόν, για να γνωρίσεις τα θαύματα του κόσμου μου", είπε ο σοφός. " Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο, αν δε γνωρίζεις το σπίτι του".

Το αγόρι, πιο ήρεμο τώρα πια, έπιασε το κουτάλι και ξεκίνησε πάλι για το γύρο του παλατιού, προσέχοντας αυτή τη φορά όλα τα έργα τέχνης που κρέμονταν απ' το ταβάνι και τους τοίχους. Θαύμασε τους κήπους, τα τριγύρω βουνά, τα ευαίσθητα λουλούδια, πρόσεξε με τι γούστο κάθε έργο τέχνης ήταν τοποθετημένο στη σωστή θέση. Γυρίζοντας στο σοφό του διηγήθηκε λεπτομερειακά όσα είχε δει.

- "Που είναι όμως οι σταγόνες λαδιού που σου είχα εμπιστευτεί;" ρώτησε ο σοφός.

Κοιτάζοντας το κουτάλι, το αγόρι κατάλαβε ότι είχαν χυθεί.

- "Να λοιπόν, η συμβουλή που έχω να σου δώσω", είπε ο σοφότερος των σοφών. "Το μυστικό της ευτυχίας βρίσκεται στο να κοιτάζεις τα θαύματα του κόσμου, χωρίς να ξεχάσεις ποτέ τις δυο σταγόνες λαδιού στο κουτάλι".

PAULO COELHO  'ο Αλχημιστής'

επτά φορές ...

Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου: 

Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει 
μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη.

Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει 
μπροστά στους ανάπηρους.

Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει 
ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο 
και εκείνη διάλεξε το εύκολο.

Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό 
και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό.

Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία 
και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη.

Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου 
και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες.

Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή.

Χαλίλ Γκιμπράν

αγκαλιάζοντας το φόβο

... δεν μπορεί να υπάρξει μεταμόρφωση χωρίς φόβο. στις διδασκαλίες όλων των μυστικιστών και στα αρχαία κείμενα, συναντάμε σημαντικές πληροφορίες για τη σκοτεινή νύχτα της ψυχής, την κοιλάδα  των δακρύων ή τη φάση της σύγχυσης. Είναι φυσικό ότι ο νούς επιζητά τη μεταμόρφωση, χωρίς να πρέπει να μετακινηθεί στο άγνωστο, όπως ο σπόρος που θέλει να γινει αμέσως δέντρο, αλλά αυτό δεν είναι εφικτό και αντίκειται στη φύση του.

Αν ο νούς καταφέρει να μην αντιδράσει στο φόβο, τότε, αυτόματα ο φόβος εκμηδενίζεται. Στην απουσία του φόβου, υπάρχει μόνον επίγνωση. στη συνέχεια, ο εαυτός σας θα βρεθεί να στέκεται στην άκρη της γέφυρας της  επίγνωσης.Είναι γνωστή ως η επίγνωση που είναι απαλλαγμένη από τις επιθυμίες ή επιλογές -ένα στάδιο ύπαρξης που η επίγνωση δεν εστιάζει σε κάποιο συγκεκριμένο υποκείμενο, αλλά είναι απλώς η απόλυτη επίγνωση.

Manuel Schoch

"Τα χαρίσματα  θεραπεύουν"

ο δρόμος της σιωπής

Η σιωπή είναι η έκφραση της ειρήνης, της αρμονίας, της τελειότητας. Εκεινος που αρχίζει να αγαπάει τη σιωπή, που καταλαβαίνει ότι η σιωπή του φέρνει τις καλύτερες προϋποθέσεις για την ψυχική και την πνευματική δραστηριότητα, καταφέρνει σιγά σιγά να την πραγματοποιήσει σε οτιδήποτε κάνει: όταν μετατοπίζει τα αντικείμενα, όταν μιλάει, όταν περπατάει, όταν εργάζεται, αντί να προκαλεί ολόκληρη αναστάτωση, γίνεται πιο προσεκτικός, πιο λεπτός, πιο απαλός, και ό,τι και αν κάνει είναι εμποτισμένο με κάτι που μοιάζει να έρχεται από έναν άλλο κόσμο από έναν κόσμο που είναι ποίηση, μουσική, χορός, εμπευση.

Omraam Mikhaël Aïvanhov

ακου ανθρωπάκο!

... 'Ετσι ήταν πάντα τα πράγματα. Είναι καιρός πια οι άνθρωποι ν' αρχίσουν να γίνονται σκληροί, όπου χρειάζεται σκληρότητα, στη μάχη για την προστασία τους και την ελεύθερη ανάπτυξή τους. Κάνοντας αυτό, δεν θα χάσουν την ευγένειά τους αν παραμείνουν πιστοί στην αλήθεια. Υπάρχει ελπίδα στο γεγονός ότι, μεταξύ εκατομμυρίων εργατικών και ευπρεπών ατόμων, υπάρχουν πάντα μόνο λίγοι βαριά άρρωστοι που προξενούν δολοφονικές βλάβες, διεγείροντας τα ζοφερά κι επικίνδυνα ένστικτα του "θωρακισμένου ανθρώπου των μαζών, οδηγώντας τον στο οργανωμένο πολιτικό έγκλημα.Υπάρχει μόνο ένα αντίδοτο για το μικρόβιο της συγκινησιακής πανούκλας που καταλαμβάνει το άτομο της μάζας: το ίδιο του το συναίσθημα της ζωής. Η ζωή δεν αποζητά τη δύναμη αλλά τη δίκαιη χρήση της μέσα στην κοινωνία. Στηρίζεται στις τρεις κολώνες, του έρωτα, της εργασίας και της γνώσης....

Βίλχεμ  Ράϊχ