- Τι πρέπει να κάνω; ρώτησε ο μικρός Πρίγκιπας.
- Πρέπει να έχεις πολλή υπομονή, απάντησε η αλεπού. Θα καθίσεις λίγο μακριά μου. Να, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού και συ δε θα λες τίποτα. Τα λόγια γίνονται αφορμή για παρεξηγήσεις. Μα, κάθε μέρα, θα μπορείς να κάθεσαι λίγο πιο κοντά...
Το άλλο πρωί, ξανάρθε ο μικρός Πρίγκιπας.
- Θα ήταν καλύτερα να ερχόσουν πάντα την ίδια ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι, λόγου χάρη, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις κιόλας θα έχει έρθει η ευτυχία μου. Όσο θα περνάει η ώρα θα νιώθω πιο ευτυχισμένη. Στις τέσσερις ακριβώς, αν δεν έχεις έρθει ακόμα, θ' αρχίσω να πηγαινοέρχομαι και ν'ανησυχώ. Θα έχω ανακαλύψει την αξία της ευτυχίας. Μα αν έρχεσαι όποτε νάναι, δε θα ξέρω ποιάν ώρα ακριβώς να ετοιμάσω την καρδιά μου... Χρειάζεται κάποια ιεροτελεστία.
- Τι είναι ιεροτελεστία; είπε ο μικρός Πρίγκιπας.
- Είναι και τούτο κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό. Είναι αυτό που κάνει μια μέρα διαφορετική από τις άλλες, μιαν ώρα διαφορετική από τις άλλες ώρες. Να, για να σου δώσω να καταλάβεις. Οι κυνηγοί μου κάνουν μια ιεροτελεστία. Κάθε Πέμπτη χορεύουν με τις κοπέλες του χωριού. Η Πέμπτη λοιπόν είναι για μένα μια υπέροχη μέρα. Πηγαίνω περίπατο ως τ' αμπέλια. Αν όμως οι κυνηγοί χόρευαν όποτε νά' ταν, όλες οι μέρες θα έμοιαζαν κι έτσι δεν θα είχα καθόλου διακοπές.
Έτσι λοιπόν, ο μικρός Πρίγκιπας έκανε την αλεπού να τον αγαπήσει.
Κι όταν ήρθε η ώρα να φύγει:
- Α! είπε η αλεπού... θα κλάψω.
- Εσύ φταίς, της είπε ο μικρός Πρίγκιπας. Εγώ δεν ήθελα καθόλου να σου κάνω κακό, εσύ θέλησες να με αγαπήσεις.
- Βέβαια το θέλησα είπε η αλεπού.
- Μα δεν κερδίζεις τίποτα!
- Κερδίζω είπε η αλεπού. Ξέχασες το χρώμα του σταριού!
Ύστερα πρόσθεσε:
- Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στο κόσμο. Θα έρθεις πάλι από εδώ να μου πεις αντίο και θα σου κάνω δώρο ένα μυστικό.
Ο μικρός Πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
- Δε μοιάζεται καθόλου με το δικό μου. Δεν είσαστε ακόμα τίποτα, τους είπε. Κανείς δεν σας έχει αγαπήσει και δεν έχετε αγαπήσει κανέναν. Το ίδιο ήταν πριν και η αλεπού μου. Μια αλεπού απαράλλαχτη μ' εκατό χιλιάδες άλλες. Μα γίναμε φίλοι και είναι τώρα για μένα μοναδική στον κόσμο.
Τα τριαντάφυλλα κοιτάχτηκαν με αμηχανία.
-Είσαστε ωραία, μα χωρίς νόημα, πρόσθεσε. Δεν μπορεί κανείς να πεθάνει για χάρη σας. Ένας κοινός διαβάτης, βέβαια, θα 'βρικε πως το δικό μου τριαντάφυλλο σας μοιάζει. Όμως εκείνο μοναχό του έχει για μένα πολλή περισσότερη σημασία απ' όλα σας μαζί, αφού αυτό πότισα. Αφού αυτό έβαλα κάτω από τη γυάλα. Αφού αυτό προστάτεψα από τον αέρα. Αφού για χάρη του σκότωσα τις κάμπιες εκτός από μία δύο που άφησα να γίνουν πεταλούδες. Αφού αυτό άκουσα να παραπονιέται ή να παινεύεται ή και κάποτε να σωπαίνει. Αφού αυτό είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού.
- Αντίο, της είπε
- Αντίο είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Μόνο με την καρδιά βλέπει κανείς καλά. Η ουσία ξεφεύγει σαν ψάχνεις με τα μάτια.
- Η ουσία ξεφεύγει, σαν ψάχνεις με τα μάτια, ξανάπε ο μικρός Πρίγκιπας για να το θυμάται.
- Ο καιρός που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου, το κάνει να έχει τόση σημασία για σένα.
- Ο καιρός που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου... είπε ο μικρός Πρίγκιπας, για να το θυμάται.
- Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Εσύ όμως; δεν πρέπει να το ξεχάσεις. Θα είσαι πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις κανει να σ' αγαπήσει. Θα είσαι πάντα υπεύθυνος για το τριανταφυλλό σου...
- Θα είμαι πάντα υπεύθυνος για το τριανταφυλλό μου ... ξανάπε ο μικρός Πρίγκιπας για να το θυμάται....
Ο μικρός Πρίγκιπας
Antoine de Saint Exypery
