Δεν με νοιάζει τι κάνεις για να βγάλεις το ψωμί σου.
Θέλω να μάθω για ποιo πόνο πονάς,
κι αν τολμάς να ονειρευτείς την συνάντηση με τις καρδιάς σου τις λαχτάρες.
Δεν με νοιάζει πόσα είναι τα χρόνια σου.
Θέλω να μάθω αν θα πέσεις στην φωτιά, ίδιος μ’ έναν ανόητο
για την αγάπη, για τα όνειρά σου,
για την περιπέτεια του να υπάρχεις ζωντανός.
Δεν με νοιάζει ποιοι πλανήτες κύκλωσαν το φεγγάρι σου.
Θέλω να μάθω αν έχεις αγγίξει το κέντρο της δικής σου θλίψης,
αν στέκεσαι ακόμη όρθιος ύστερα από της ζωής τις προδοσίες
ή γονάτισες στον φόβο ενός επερχόμενου πόνου.
Θέλω να μάθω αν μπορείς να καθίσεις με τον πόνο
τον δικό σου ή τον δικό μου, χωρίς να κοιτάς να τον κρύψεις
ή να τον μειώσεις ή να τον μετρήσεις.
Θέλω να μάθω αν μπορείς να είσαι με την χαρά,
την δικιά μου ή την δικιά σου,
αν μπορείς να χορέψεις άγριο χορό και ν’ αφήσεις την έκσταση
να σε γεμίσει από τα δάχτυλα των χεριών σου μέχρι των ποδιών σου,
χωρίς να μας λες πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, πραγματιστές, πως πρέπει
να θυμόμαστε τους φραγμούς της ανθρώπινης ύπαρξης.
Δεν με νοιάζει αν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις κάποιον άλλο
και να μείνεις πιστός στον εαυτό σου,
αν μπορείς να αντέξεις την κατηγορία της προδοσίας
και να μην προδώσεις την δική σου ψυχή.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να είσαι γεμάτος πίστη
και γι’ αυτό άξιος εμπιστοσύνης.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να βλέπεις την ομορφιά,
ακόμη κι’ όταν δεν είναι όμορφη κάθε μέρα.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία,
την δική σου ή την δική μου, και παρά ταύτα
να σταθείς στην όχθη μιας λίμνης
και ‘Ναι’ να κραυγάσεις στο ασήμι του γεμάτου φεγγαριού.
Δεν με νοιάζει ποιος είσαι και πώς έφτασες εδώ.
Θέλω να ξέρω τι σε κρατάει από μέσα σου,
όταν όλα γύρω σου γκρεμίζονται,
αν μπορείς να είσαι μόνος στον δικό σου δρόμο
κι αν στ’ αλήθεια σ’ αρέσει η συντροφιά σου στις άδειες στιγμές.
Δεν με νοιάζει που, με ποιόν ή τι έμαθες ό,τι ξέρεις
Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς στο κέντρο της φωτιάς μαζί μου
χωρίς να κάνεις πίσω.
[ανωνύμου]
